Skierowane do Jakuba z Tonengo, papieskiego kapelana, dziełko to powstało prawdopodobnie latem 1270 lub 1271 roku. W pięciu rozdziałach Tomasz analizuje powody, cele, sposoby i skuteczność odwoływania się do wróżb; rozpatrując zasadność wróżenia, opiera się na nauce o wolnym wyborze i opatrzności. Na podstawie badań przeprowadzonych na użytek wydania kwodlibetu XII, q. 22, a. 1 [36] (Léon., t. 25/2, s. 428), Gauthier (s. 488) proponuje zdecydowanie wcześniejszą datację: Orvieto, ok. 1263–1265 roku.
Wydania:
- Leonina, t. 43, przedmowa s. 207–226, tekst s. 229–238;
- Parma, t. 16, s. 310–316;
- Vives, t. 27, s. 439–448;
- Mandonnet, Opuscula, t. 3, s. 144–162;
- Marietti, Opuscula theologica, t. 1, s. 159–167.
Przekład polski:
- O przepowiadaniu przyszłości, w: św. Tomasz z Akwinu, Dzieła wybrane, tłum. i opr. J. Salij OP, Poznań 1984, s. 283–293. Ten sam przekład ukazał się później w: św. Tomasz z Akwinu, Dzieła wybrane, tłum. J. Salij OP, K. Suszyło OP, M. Starowieyski, W. Giertych OP, opr. J. Salij OP, Kęty 1999, s. 481–499.
Przekład francuski:
- Opuscules de saint Thomas d’Aquin, tłum. ks. Bandel, Vives, t. 3, Paris 1857, s. 525–548;
- L’Astrologie, Les Opérations cachées de la nature, Les Sorts, tłum., wprowadzenie i przypisy B. Couillaud, Paris 2008, s. 17–42.