Super librum Dionysii De divinis nominibus

Dokładna data redakcji expositio do De divinis nominibus Pseudo-Dionizego przez długi czas pozostawała niepewna. Ostatnie prace Gauthiera pozwalają rozwiać wątpliwości i usytuować ją podczas pobytu w Rzymie (po marcu 1266 roku). Nie jest też pewne, czy tekst ten był przedmiotem ustnego nauczania. Dzieło ukazuje znaczenie nurtu o inspiracji neoplatońskiej dla myśli Tomasza, który włącza wiele jego elementów do swojej własnej syntezy.

Wydania:

  • Parma, t. 15, s. 259–405;
  • Vives, t. 29, s. 374–580;
  • Mandonnet, Opuscula, t. 2, s. 220–654;
  • Marietti, wyd. C. Pera (z greckim i łacińskim tekstem Pseudo-Dionizego), 1950.

Przekład polski:

  • fragmenty w: Tadeusz Bartoś, Tomasza z Akwinu teoria miłości, studium nad komentarzem do księgi „O imionach Bożych” Pseudo-Dionizego Areopagity, Kraków 2004.

Przekład francuski:

  • istnieje tylko w wersji elektronicznej, autorstwa S. Pronovosta, [email protected], 2014.

Przekład włoski:

  • Commento ai Nomi divini di Dionigi, tekst integralny Dionizego, wstęp, tłum. B. Mondin, 2 t., Bologna 2004.