Curriculum Vitae:
Ojciec Bernard urodził się 16 sierpnia 1907 w Chabsku. W 1927 r. wstąpił do seminarium duchownego w Gnieźnie, ale po roku nauki zdecydował się na wstąpienie do Zakonu Dominikańskiego. W 1931 r. rozpoczął studia na Angelicum w Rzymie. 16 lipca 1933 r. przyjął w Rzymie święcenia kapłańskie. Od 1935 r. pracował we Lwowie, był m.in. duszpasterzem Stowarzyszenia „Odrodzenie” oraz redaktorem pisma Szkoła Chrystusowa (1936-1938). W 1936 r. obronił na Angelicum pracę doktorską. Od jesieni 1937 r. przebywał w Poznaniu, gdzie rozpoczął tworzenie duszpasterstwa akademickiego, jednak inicjatywę tę przerwała II wojna światowa. W latach 1942-1944 mieszkał w Warszawie, prowadząc aktywną działalność duszpasterską w konspiracji pod pseudonimem “Ojciec Wacław”. W 1945 r. powrócił do Poznania, gdzie został ponownie duszpasterzem akademickim. W 1946 r. został wybrany prowincjałem polskiej prowincji dominikanów.
Po zakończeniu kadencji, w 1951 r. zamieszkał (już do końca życia) w klasztorze na Służewie w Warszawie. W 1956 r. założył Polskie Studium Mariologiczne, a w 1958 r. Instytut Tomistyczny, którego był dyrektorem aż do śmierci. W latach 1963-1966 ponownie pełnił funkcję prowincjała polskiej prowincji dominikanów, a równocześnie był także Przewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich. W czasie obrad Soboru Watykańskiego II był jednym z najbliższych doradców teologicznych kard. Stefana Wyszyńskiego. Zmarł nagle podczas obrad VIII Kongresu Mariologicznego w Calatayud w Hiszpanii, 10 października 1979 roku.
Bibliografia: PSB 29, s. 94-96 (J. Kłoczowski); K. J. Dudka OP, Bernard Przybylski OP, prekursor interdyscyplinarnej teologii rodziny w Polsce, Klasztor OO. Dominikanów, Warszawa Służew, do użytku wewnętrznego (bibliografia B. Przybylskiego na s. 140-148).